kogo to jest ?

Najciężej jest wtedy, gdy wszystko takie same.

Stoisz – jak posąg na szarej ulicy, mijany

Śpisz- jak czarna chmura nocami

Mówisz bez żadnej reakcji, żadnej emocji,

Nawet broń nie robi wrażenia.

Ściany pokryte pierwszą fascynacją- wyblakły, zmatowiały

Pożegnaliśmy się z letnim słońcem,

Poczuliśmy jesienny wiatr

Dziś monotonna zima, nikt często nie wychodzi.

Najgorzej jest gdy nie wiesz co ze sobą począć.

Stoisz- tak, jak każą, bo innej nie masz rady

Śpisz- uciekając się do marzeń

Boisz się mówić, milczenie nastrajasz

Nawet jak wybuchnie jesteś bezradny,

Książki stworzone z imaginacją, kusiły się nawzajem

Zachwyt brał Cię pod swe skrzydła

Uzbierało się tego tyle na pólkach z pyłem.

Teraz patrzysz w okno tęskniąc za szczodrością innych.

Najlepiej było gdy  miałeś swoje możliwości wyboru.

Nie musiałeś stać w szarej bezradności

Nie warto było przesypiać noce i dnie, by się nie wyspać,

Nie więź żywego słowa w pustym ciele, wypełnij się nimi

Nie musisz za każdym razem doznawać szokowej reanimacji.

Rozjaśnij swój umysł, nie cierp na bezczynność

Uwolnij się od wyskubanych piór.

Brak w nich jakiegokolwiek uroku

Jak nie wiesz z od kogo pochodzą i co ze sobą przyniosły. 

19.01.2016

Luna M.