MÓJ (niejasny) CYRK

Nikt przecież nie jest niczemu winny?

W świecie tym

Ja i Ty = ( się )nic.

Urojone aranżacje jeszcze się tworzą

W Uratowanej z nieszczęścia,

 została

Pochowana w niemej pamięci. 

Bez końca

Stajesz -Tam gdzie

Kwiaty już zwiędły.

Postawiłeś już i swoją znicz

Umarła z kolejnym gromem.

Wiesz, serce jak dzik

Od strachu jeszcze drży

Choć w złości jeszcze w pogoni.

A tam- Bez końca -Ty.

Daj  proszę ucieczkę

Wilczy instynkt

Psi los do szczęścia.

Daj, jak Bóg dziecku

Daj, się przebudzić

Daj, nic nie czuć,

Bez – końca.

Niczego nie pamiętać

Usunąć pamięć, z tego co się chcę

Dla ogólnego dobra

Jak biedronka w kropki

Rany stają się jedynie wadą,

 zniekształconą prawdą.

Wszędzie i tak nic.

A jak przyjdzie-odejdzie ,

 odejdzie w niepamięć ciemnych dni

Zostaniesz tylko ty,

Głośny łomot serca zamilknie

W cichej Sali męki, przed Bożym miłosierdziem

Posiedzisz jeszcze kilka dni

W cichej umieralni każdego problemu.

Zastaniesz ostatni oddech biednych dni

Jak ta łza w trumnie panny- z pożegnaniem

Dzieliła się po śmierci.

Myśl- Cichy ryk, jakaś zaraza

Znowu powtarza ten sam słowotok

Powtarzają się z tą samą tęsknotą

W której jedynie jej dusza topi się łzami

Tonie z sercem przywiązanym do kamienia

Umysł odprawił się na inny kontynent- uciekł.

Obiecuję, obiecuję. – Ja Tobie

Zemszczę się – jeszcze przed zachodem.

Choć jutro poprawię się, życie zabiorę w kieszeń,

Pójdziemy na spacer, porozmawiamy

Będziemy się przyjaźnić.

Żadne z nas nie będzie się na życie targać

Żadne z nas nie będzie się oskarżać,

Nasza wieloletnia mania

Do czasu kolejnego ataku

Ataków, które żyją jak zarazy

Z tobą czy bez ciebie nadal - nic

A w chorym sercu nie ma miejsca na inną relację

Boli, boli, boli … tak bardzo wszystko boli

Płytka była ta relacja. Prawdziwym kantem.

W cyrku , w cyrkowym palcie- ośmieszę się. 

Dla mnie wystarczy.

Bóg dzieci swoje sobą karmi.

Luna Miłowska