Dziewczyna Księżyca

Tańcząca samotnie w pustym korytarzu

Rażąca ludzkie oczy, światło.

Cisza zagłuszona migotaniem, nie pyta

I ostatnim brzęczeniem skrzydeł, wzywa.

Nie niszcz tego Matyldo

Nie szepcz myślom kolejnych myśli

Strzepnij resztkę rozwagi

Oderwij się od pociągu tego strachu.

Horror w głównej roli samotnej nocy

Zaprasza zagubionych na własny seans.

Wilgotna podłoga odmraża jeszcze ciepłe stopy

Marta, Martyna, poczekaj Matyldo!

Odchodzisz oglądając się za siebie,

Komu to w sercu, komu to w głowie?

Zostać i przecierpieć kolejną nockę?

Pomyśleć gdzie się zgubiło, co się straciło po drodze.

Daj mi znać gdy zaśniesz dziewczynko

Zatańczę kolejny raz pod Twoimi drzwiami

Zaśpiewam kołysankę z muchami

Odejdę nad ranem, gdy pogaśniemy wszyscy razem.

Przestaniesz błądzić korytarzami bez jaźni

Przestaniesz szukać wyjścia z zamkniętymi oczami.

Nie będziesz już w berka z księżycem się bawić

Pozdrów słońce, złap deszcz za palce i nie czekaj na mnie.

Luna M.